Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-sŏlĭtus, a, um, adj., unaccustomed, unusual (class.).

  1. I. Act., unaccustomed to a thing; constr. absol., with ad or with gen.
          1. (α) Absol.: cur pudentissimas feminas in tantum virorum conventum insolitas, invitasque prodire cogis? Cic. Verr. 2, 1, 37: phocae, not accustomed to rivers, Verg. G. 3, 543.
          2. (β) With ad: insolitus ad laborem, Caes. B. C. 3, 85.
          3. (γ) With gen.: civitas insolita rerum bellicarum, Sall. J. 39, 1: genus serviti insolitum, id. H. 2, 81 Dietsch.
  2. II. Pass., unusual, uncommon: insolita mihi loquacitas, Cic. de Or. 2, 88, 361: adulescentibus gloria, id. Brut. 81, 282: verbum, id. Balb. 16, 36: tumultus, Sall. J. 38, 5: novum et moribus veterum insolitum, Tac. A. 12, 37: laus, Quint. 8, 3, 4: labor, id. 11, 3, 26; Sall. C. 7, 5; Ov. M. 10, 554 al.
    With ut: in principe rarum ac prope insolitum est, ut se putet obligatum, Plin. Pan. 60, 6.
    With acc. and inf.: id insolitum esse fieri, Dig. 48, 19, 27.
    Adv.: insŏlĭtē, contrary to custom, unusually (late Lat.): accidere, Aug. Doctr. Christ. 2, 23 fin.