Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

infāmĭa, ae, f. (infamis], ill fame, ill report of a person or thing; bad repute, dishonor, disgrace, infamy (class.; cf.: ignominia, opprobrium): hominum immortalis est infamia, Plaut. Pers. 3, 1, 27: in infamiam populo ponere, id. Trin. 3, 3, 11: atque indignitas rei, Caes. B. G. 7, 56: haec res est mihi infamiae, Ter. And. 2, 6, 13: illa indicia senatoria operta dedecore et infamia, Cic. Clu. 22, 61: ignominiam et infamiam ferre, id. Tusc. 4, 20, 45: in summa infamia esse, Ter. Heaut. 2, 3, 18: flagrare infamiā, Cic. Att. 4, 18, 2: infamia notatur qui ab exercitu ignominiae causa dimissus erit, Dig. 3, 2, 1: ictus fustium infamiam non importat, ib. 3, 2, 22: aspergi, Nep. Alc. 3: urgeri, Cic. Verr. 1, 12, 36: ex infamia eripere, id. ib. 2, 3, 60, § 140: de re aliqua infamiam capere, Hirt. B. G. 8, 30: colligere, Just. 3, 4: habere, Caes. B. G. 6, 22: irrogare alicui, Dig. 3, 2, 13: inferre, Cic. Lael. 18, 42: movere, Liv. 44, 25, 12: ferre alicui, Tac. A. 14, 22: sarcire, to repair, Caes. B. C. 3, 74: libellos ad infamiam alicujus edere, Suet. Aug. 55: trahere aliquid ad infamiam, to bring into disrepute, to give a bad name to a thing, Tac. A. 12, 4: Cacus Aventinae timor atque infamia silvae, Ov. F. 1, 551: saecli, disgrace of the age, id. M. 8, 97: pecuniae, the disgrace of avarice, Vell. 2, 33, 2: quid enim salvis infamia nummis? Juv. 1, 48.
Plur.: si ad paupertatem admigrant infamiae, Gravior paupertas fit, Plaut. Pers. 3, 1, 19; Tac. A. 4, 33.