Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

in-fāmo, āvi, ātum, 1, v. a. [infamis], to bring into ill repute, to brand with infamy, to disgrace, dishonor, defame (rare but class.).

  1. I. Lit.: ut tua moderatio et gravitas aliorum infamet injuriam, Cic. Fam. 9, 12: Juppiter infamat seque suamque domum, Prop. 3, 11, 28 (4, 10, 28 M.): hunc infamatum, branded, Nep. Alc. 11: infamata dea, ill-famed, ill-renowned, Ov. M. 14, 446: Acheloön, Stat. Th. 7, 416: suspecti testes, quos vitae humilitas infamaverit, Paul. Sent. 5, 15, 1.
  2. II. Transf., to blame, accuse, charge (post-Aug.): aliquem temeritatis, Sen. Ep. 22: infamandae rei causa, Liv. 40, 7, 8: fidem, Quint. 10, 1, 74.