Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word indignantis could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

indignanter, adv., v. indignor fin.

in-dignor, ātus, 1 (archaic inf. indignarier for indignari, Lucr. 3, 870), v. dep. a. [in-dignus], to consider as unworthy or improper, to be angry or displeased at, to be indignant (syn. stomachor).

  1. I. In gen. (class.).
          1. (α) With acc.: se ipsum, Lucr. l. l.: ea, quae indignentur adversarii, tibi quoque indigna videri, Cic. Inv. 1, 17, 24; Sen. Tranq. 10: suam vicem, Liv. 2, 31 fin.: imperia, Quint. 1, 3, 6: casum insontis amici, Verg. A. 2, 93 al.
          2. (β) With quod: indignantes milites, quod conspectum suum hostes ferre possent, Caes. B. G. 7, 19, 4; Verg. A. 5, 651.
          3. (γ) With si: nos homunculi indignamur, si quis nostrum interiit, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 4; so Curt. 6, 5, 5.
          4. (δ) With inf. or acc. and inf.: cedere peritis indignantur, Quint. 1, 1, 8: vinci, Ov. M. 10, 604: regem ad causam dicendam evocari, Caes. B. C. 3, 108; so Sall. J. 31, 9; Quint. 10, 1, 101: veteri parere clienti, Juv. 5, 64 al.
            (ε) With dat. (only post-class.): quique contaminationi non indignatur, Dig. 48, 5, 2.
            (ζ) Absol.: utrum ridere audientes an indignari debuerint, Quint. 6, 3, 83; so id. 11, 3, 58; 61; 123 al.
    1. B. Of inanim. and abstr. things: (venti) indignantes Circum claustra fremunt, Verg. A. 1, 55: pontem indignatus Araxes, disdaining to bear, id. ib. 8, 728: indignatum magnis stridoribus aequor, id. G. 2, 162.
  2. * II. In partic., of wounds, to injure, damage: ne tumentia indignentur, Cael. Aur. Acut. 3, 3, 13.
    Hence,
    1. A. indignandus, a, um, P. a., that at which one should be indignant, deserving of indignation: (vestis) lecto non indignanda saligno, Ov. M. 8, 660; Val. Fl. 1, 547.
    2. B. indignans, antis, P. a., that cannot endure or suffer any thing, impatient, indignant (a favorite word of Ovid): genus indignantissimum servitutis, Col. 8, 17, 7: verbaque quaerenti satis indignantia linguae Defuerunt, Ov. M. 6, 584: pectus, id. F. 4, 896; cf. corda, Stat. Th. 3, 599: bella gerunt venti, fretaque indignantia miscent, Ov. M. 11, 491.
      Adv.: indignanter, indignantly, with indignation (post-class.): mussitare, Arn. 3, 103: ferre, Amm. 15, 1, 3.