Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

incoho (better than inchŏo, Plaut. Trin. 1, 2, 95; cf. Corss. Ausspr. 1, 109; Cic. Rep. 1, 35 Mai.; 3, 2; Front. p. 154 Rom.; Marin. Fratr. Arv. p. 363; Bramb. p. 291 sq.), āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for in-coco; from in and Sanscr. root kuk-, to take, grasp].

  1. I. Act., to lay the foundation of a thing, to begin, commence (syn. incipere; opp. absolvere, perficere; class.).
    1. A. In gen.
          1. (α) With acc.: ut Phidias potest a primo instituere signum idque perficere, potest ab alio incohatum accipere et absolvere, Cic. Fin. 4, 13, 34; cf.: ut nemo pictor esset inventus, qui Coae Veneris eam partem, quam Apelles incohatam reliquisset, absolveret, id. Off. 3, 2, 9; 3, 7, 33: statuam, Quint. 2, 1, 12: res in animis nostris, Cic. Leg. 1, 16, 44: quas res nos in consulatu nostro gessimus, attigit hic versibus atque incohavit, id. Arch. 11, 28: philosophiam multis locis incohasti, id. Ac. 1, 3, 9: quod mihi nuper in Tusculano incohasti de oratoribus, id. Brut. 5, 20: quod hic liber incohat, Quint. 3, 1, 2: hanc materiam, id. 4 praef. § 5: abrupto, quem incohaverat, sermone, id. 4, 3, 13: esse videatur octonarium incohat, id. 9, 4, 73: referamus nos igitur ad eum, quem volumus incohandum et eloquentia informandum, Cic. Or. 9, 33: Favonius ver incohans, Plin. 16, 25, 39, § 94: incohandae vindemiae dies, id. 11, 14, 14, § 35: pulcherrimum facinus, Curt. 6, 7: tum Stygio regi nocturnas incohat aras, i. e. begins to sacrifice, Verg. A. 6, 252: reges plures incohantur, ne desint, are chosen, Plin. 11, 16, 16, § 51.
          2. (β) With inf.: quam si mens fieri proponit et incohat ipsa, Lucr. 3, 183; Luc. 10, 174; Pall. Dec. 2.
    2. B. In partic., pregn. in the part. perf.: incŏhātus, a, um, only begun (opp. to finished, completed), unfinished, incomplete, imperfect (mostly Ciceron.): ne hanc incohatam transigam comoediam, Plaut. Am. 3, 1, 8: qui exaedificaret suam incohatam ignaviam, id. Trin. 1, 2, 95: quae adulescentulis nobis ex commentariolis nostris incohata ac rudia exciderunt, Cic. de Or. 1, 2, 5: cognitio manca atque incohata, id. Off. 1, 43, 153: incohatum quiddam et confusum, id. Rep. 3, 2: rem tam praeclaram incohatam relinquere, id. N. D. 1, 20, 56; cf. id. Rep. 1, 35: perfecta anteponuntur incohatis, id. Top. 18, 69; cf.: hoc incohati cujusdam officii est, non perfecti, id. Fin. 4, 6, 15.
  2. II. Neutr., to begin, commence, take a beginning.
    1. A. In gen. (post-class.): moris est, ut munus hujusmodi a proficiscentibus incohat, Symm. Ep. 7, 75: incohante mense, Pall. Febr. 25, 20 and 33.
    2. * B. In partic., like infit, to begin to speak: post longa silentia rursus Incohat Ismene, Stat. Th. 8, 623.
      Hence, incōhātē, adv., incipiently, incompletely, Aug. Gen. ad Lit. 6, 11.