Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ex-aggĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to raise a mound, dam, or dike; to heap up (class.; cf.: acervo, coacervo, cumulo, aggero).

  1. I. Lit.: aggesta humo planitiem, Curt. 6, 5: terram, Plin. 19, 8, 41, § 139: clivum super capita columnarum, id. 36, 14, 21, § 96: locum operibus, to surround with ramparts, Vitr. 10, 22: pluribus stramentis exaggerandum est aviarium, to be abundantly filled, supplied, Col. 8, 11, 9.
    1. B. Transf., to enlarge, increase by heaping up: rem familiarem, Cic. Off. 1, 26, 92; so, magnas opes, Phaedr. 3, prol. 25.
  2. II. Trop.: hic alteri alteris mortem morti exaggerabant, they mutually heaped up death upon death, Auct. B. Hisp. 5 fin.
    Far more freq.,
    1. B. Transf., to exalt, amplify, heighten, magnify, exaggerate: nihil est ad exaggerandam et amplificandam orationem accommodatius, quam, etc., Cic. de Or. 3, 27; cf.: oratio nimis alta et exaggerata (opp. humilis et abjecta), id. Or. 59, 192: quasi exaggerata altius oratio (with elatio et altitudo orationis), id. Brut. 17, 66: artem oratione, id. de Or. 1, 55; cf. beneficium verbis, id. Planc. 29, 71: immanitatem parricidii vi orationis, Quint. 9, 2, 53: injuriam nostram, id. 6, 2, 23: animus excelsus et altus et virtutibus exaggeratus, Cic. Par. 5 fin.: Xenocrates exaggerans tanto opere virtutem, extenuans cetera et abiciens, id. Tusc. 5, 18, 51: auctae exaggerataeque fortunae, id. Cat. 4, 9 fin.: juventam alicujus honoribus, Vell. 2, 129, 2. Hence,
      1. * 1. exaggĕranter, adv., with many words, Tert. de Carn. Chr. 19.
      2. 2. exaggĕrā-tus, a, um, P. a., cumulated, heightened, elevated (very seldom): exaggerata verborum volubilitate, Petr. 124, 3.
        Comp., Gell. 13, 24, 25; cf. ib. § 9.