Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

The word desideretne could not be parsed. Trying a normal dictionary lookup:

No entries found. Showing closest matches:

dēsīdĕrābĭlis, e, adj. [desidero], desirable (rare): desiderabilia (anteponantur) iis, quibus facile carere possis, Cic. Top. 18, 69; id. Fin. 1, 16, 53: velut suis vitiis, Liv. 24, 5: princeps, Tac. H. 2, 76: terra, Vulg. Psa. 105, 24; and in the Comp. Suet. Tib. 21.
Sup. does not occur.
* Adv., dēsī-dĕrābĭlĭter, with ardent desire: concupiscere, Aug. Ep. 143, 2.

dēsīdĕrans, antis, v. desidero, P. a. 1.

dēsīdĕranter, adv., eagerly, v. desidero, P. a. 1 fin.

dēsīdĕrātĭo, ōnis, f. [desidero],

  1. I. a desiring, longing for any thing; a missing (rare): voluptatum, * Cic. de Sen. 14, 47; plur. Vitr. 8 praef. fin.
  2. II. The question to be examined: relinquetur desideratio, quid, etc., Vitr. 2, 6, 4.

dēsīdĕrātīvus, a, um, adj. [desidero], in the late gram. lang. desiderative: verba (e. g. esurio, coenaturio, etc.), Aug. p. 2006 P.

dēsīdĕrātus, a, um, v. desidero, P. a. 2.

dēsīdĕrĭum, ii, n. [desidero], a longing, ardent desire or wish, properly for something once possessed; grief, regret for the absence or loss of any thing (for syn. cf.: optio, optatio, cupido, cupiditas, studium, appetitio, voluntas—freq. and class.).

  1. I. Prop.
          1. (α) With gen. object.: te desiderium Athenarum cepisset, Ter. Hec. 1, 2, 13; cf.: me desiderium tenet urbis, Cic. Fam. 2, 11; Hor. Ep. 1, 14, 22; and, locorum, Ov. Tr. 3, 2, 21: rerum earum, Lucr. 3, 901; cf. id. 3, 922; 918: esse in desiderio alicujus, Cic. Fam. 2, 12 fin.: desiderium conjunctissimi viri ferre, id. Lael. 27, 104: Scipionis desiderio moveri, id. ib. 3, 10: tam cari capitis, Hor. Od. 1, 24, 1: defuncti, Suet. Calig. 6 et saep.: desiderio id fieri tuo (for tui), Ter. Heaut. 2, 3, 66; cf.: voluntas, in qua inest aliqua vis desiderii ad sanandum volnus injuriae, Cic. Fam. 15, 4, 14.
          2. (β) Absol.: pectora dura tenet desiderium, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41: alicui esse magno desiderio, Ter. Heaut. 4, 5, 5: explere exspectationem diuturni desiderii, Cic. de Or. 1, 47, 205: quo (desiderio) conficior, id. Or. 10: ex desiderio laborare, id. Fam. 6, 11: facere aliquid cum desiderio, id. Lael. 21, 81: demus hoc desiderio jam pene publico, Quint. 8, 4, 29 et saep. In plur.: desideria alicujus commovere, Cic. Rab. perd. 9, 24; Hor. Od. 4, 5, 15 et saep.
  2. II. Trop., of a person, as the object of longing: nunc desiderium, curaque non levis, Hor. Od. 1, 14, 18: desiderio meo nitenti, Catull. 2, 5; and as a term of endearment: mea lux, meum desideriumvalete, mea desideria, valete, Cic. Fam. 14, 2, 2 fin.; Catull. 2, 5.
  3. III. Transf.
    1. A. Want, need, necessity, in general (rare; not ante-Aug.): cibi potionisque desiderium naturale, Liv. 21, 4 et saep.: pro desiderio corporum, Plin. 11, 50, 111, § 264: desideria scabendi, id. 30, 14, 43, § 127 al.
    2. B. In the time of the empire, a request, petition on the part of inferiors: desideria militum ad Caesarem ferenda, Tac. A. 1, 19; 1, 26; Suet. Aug. 17; Plin. Pan. 79, 6; Dig. 1, 16, 9; 25, 3, 5.
    3. C. Desires, pleasures (late Lat.): servientibus desideriis et voluptatibus, Vulg. Tit. 3, 3: carnis, id. Ephes. 2, 3.

dē-sīdĕro, āvi, ātum, 1, v. a. [etym. dub.; cf. considero], to long for, greatly wish for, to desire something not possessed (freq. and class.—for syn. cf.: opto, requiro, expeto, appeto, affecto, cupio, concupisco, aveo, gestio, capto, volo).

  1. I. In gen., with acc.: Dies noctesque me ames, me desideres, Ter. Eun. 1, 2, 113: quam tu filium tuom, tam pater me meus desiderat, Plaut. Capt. 2, 2, 66: natura quid velit, anquirat, desideret, Cic. Lael. 24: nec sitio honores, nec desidero gloriam, id. Q. Fr. 3, 5, 3: dum illa desideramus, ab aliis avertimur, Quint. 10, 6, 7: quid desideremus aut deprecemur, id. 4, 1, 52: nec nunc vires desidero adolescentis non plus quam adolescens tauri aut elephanti desiderabam, Cic. de Sen. 9; Caes. B. C. 3, 74, 2: desiderantem quod satis est, Hor. Od. 3, 1, 25: Sextilem totum mendax desideror, id. Ep. 1, 7, 2 et saep.
          1. (β) With acc. and inf.: me gratiam aps te inire verbis nil desidero, Plaut. Stich. 4, 1, 10: mihi dari haud desidero, id. Merc. 1, 2, 37: quo ullam rem ad se importari desiderent, Caes. B. G. 4, 2.
            With inf. alone: mori, Vulg. Apoc. 9, 6.
          2. (γ) With ab or in: ab Chrysippo nihil magnum desideravi, Cic. Rep. 3, 8; id. Att. 8, 14, 2; Quint. 3, 1, 2 al.: ab milite modestiam et continentiam, Caes. B. G. 7, 52 fin.: in quo (Catone) summam eloquentiam, Cic. Brut. 31, 118; id. Fin. 5, 5, 13; id. Fam. 8, 5, 1; id. Lael. 22, 82; Quint. 7, 2, 55 al.
          3. (δ) Absol.: misere amans desiderat, Plaut. Bacch. 2, 2, 30; id. Mil. 4, 6, 29; Ter. Heaut. 3, 1, 16 al.
    1. B. Of inanimate subjects: desiderarunt te oculi mei, Cic. Planc. 5, 13: nullam virtus aliam mercedem laborum desiderat praeter, etc., id. Arch. 11, 28: ut desiderat laus probationem, sic, etc., Quint. 3, 7, 4 et saep.: desiderant rigari arbores, Plin. 17, 26, 40, § 249.
  2. II. With predominant idea of lacking, wanting, to miss any thing: ex me audies, quid in oratione tua desiderem, Cic. Rep. 2, 38: si non est, nolis esse neque desideres, Plaut. Bacch. 4, 8, 73: quid a peritioribus rei militaris desiderari videbatur, Caes. B. C. 3, 61, 3 et saep.
    Esp. with quominus: praeter quercum Dodonaeam nihil desideramus, quo minus Epirum ipsum possidere videamur, Cic. Att. 2, 4, 5.
    1. B. Meton. (effectus pro causa), to lose something; and more freq. pass., to be missing, to be lost: in eo proelio non amplius CC milites desideravit, Caes. B. C. 3, 99; cf. id. ib. 3, 71: ut nulla navis desideraretur, id. B. G. 5, 23, 3; 7, 11, 8 et saep.: neque quicquam ex fano praeter unum signum desideratum est, Cic. Verr. 2, 4, 44; Vell. 2, 52, 6: ex peditibus triginta, Curt. 3, 29, 27.
    2. C. With the notion of inquiring, searching; to investigate, examine, discuss (rare): sequitur ut morbo laborantibus remedia desiderentur, Col. 9, 13, 1: examina, id. 9, 8, 1.
      Impers.: antequam desideraretur, before the question should be raised, Vitr. 2, 6, 4.
      Hence,
      1. 1. dēsīdĕrans, antis, P. a., in Sup. desiderantissimus, in the later writers for desideratissimus, as a term of endearment, heart’s desire, best beloved: vale, domine dulcissime, desiderantissime, Fronto Ep. 5, 40; M. Aur. ib. 1, 5; L. Aur. Verus, ib. 2, 8; Inscr. Orell. 4644.
        Adv.: dēsīdĕranter, acc. to no. I., with desire, eagerly (late Lat.): appetere, Cassiod. Var. 1, 4.
        Comp.: quanto desiderantius desideras, Fronto Ep. ad Ver. Imp. 13.
      2. 2. dēsīdĕrātus, a, um, P. a., wished for, longed for, welcome (very rare): et veniet desideratus cunctis gentibus, Vulg. Aggaei, 2, 8: blandissima et desideratissimi promissa. Plin. 30, 1, 1, § 2: fratres desideratissimi, Vulg. Philip. 4, 1; and in inscrr. applied to a beloved person: FILIO DESIDERATISSIMO, Inscr. Orell. 5068; id. Grut. 681, 2 al.