Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.
dēcussus, a, um, Part., v. follg. art.
1. dē-cŭtĭo, cussi, cussum, 3, v. a. [quatio], to shake off, strike or beat off, cast off (not freq. till after the Aug. per.; not in Caes. or Cic.).
- I. Lit.: decussa Cydonia ramo, Prop. 3, 13 (4, 12), 27: lilia, Ov. F. 2, 707: summa papaverum capita baculo, Liv. 1, 54: olivas, Plin. 15, 3, 3, § 11: mella foliis, Verg. G. 1, 131: honorem (poet. for frondem) silvis, id. ib. 2, 404: rorem, id. ib. 4, 12: uncum mento fixum, Prop. 4, 1, 141 (5, 1, 141 M.): Victoria fulmine icta decussaque, struck down, Liv. 26, 23; cf. id. 25, 7: pinnas muri, id. 40, 45; 44, 8; cf.: partem muri arietibus, id. 32, 17: muros ariete, id. 33, 17: nidos avium sagittis, Plin. 10, 33, 50, § 97: collem decusso Labieni praesidio celeriter occupaverunt, dislodged, Auct. B. Afr. 50 fin.; cf.: decussus Capitolio, Val. Max. 1, 4, 2.
In comic lang.: ex armario argenti tantum, quantum, etc., to shake out, Plaut. Epid. 2, 3, 4.
- II. Trop.: cetera aetate jam sunt decussa, shaken off, thrown aside, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1 (al. decursa): ad id non accedes, ex quo tibi aliquid decuti doles, wrested, Sen. Cons. ad Marc. 18 8 fin.