Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

conspĭcŭus, a, um, adj. [1. conspicio] (poet. or in post-Aug. prose, esp. in Tac.; not in Quint.).

  1. I. Lit., that is or comes in view, visible; opp. occultus: quot inter Occultum stellae conspicuumque polum, Ov. Tr. 4, 10, 108: rebus ab auditis conspicuisque, id. P. 3, 4, 22: late vertex, * Hor. C. 3, 16, 19: signum in proeliis, Phaedr. 4, 6, 6: acies barbarorum, Tac. H. 4, 29: tabernaculum undique, Curt. 9, 6, 1: sidus omnibus e terris, Augustus ap. Plin. 2, 25, 23, § 94.
  2. II. Trop., in gen.: habere mortem in conspicuo, before the eyes, Sen. Brev. Vit. 20, 5: nives, id. Thyest. 126: pyramides, Plin. 36, 12, 16, § 76.
    1. B. Pregn., that attracts the attention to itself, striking, conspicuous, distinguished, illustrious, remarkable, φανερός; with dat. pers.: Romanis conspicuum eum novitas divitiaeque faciebant, Liv. 1, 34, 11; Suet. Aug. 45.
      With abl.: insignis clara conspicuusque domo, Tib. 3, 3, 4; so Ov. M. 12, 467; id. H. 5, 139; Tac. H. 3, 29; 3, 33; Plin. Ep. 3, 3, 2; Suet. Aug. 72 al.; cf. with dat. pers.: consilio, manu, voce insignis hosti, conspicuus suis, Tac. H. 3, 17.
      Absol.: ambo conspicui, Ov. M. 8, 373; so Tac. H. 1, 88; 4, 42; id. G. 7; id. Or. 36.