Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

1. ăd-ŏlĕo, ui. ultum, 2, v. a. [oleo].

  1. I. To magnify; hence, in sacrificial language, to which this word chiefly belongs, to honor, to worship, or to offer in worship, to sacrifice, burn, according as it has such words as deos, aras, etc., or hostiam, viscera, and tura, for its object; v. explanation of this word in Non. 58, 21:Adolere verbum est proprie sacra reddentium, quod significat votis ac supplicationibus numen auctius facere;” and “Adolere est urere, Verg. in Bucol. [8, 65], verbenasque adole pinguis et mascula tura. Adolere, augere, honorare, propitiare; et est verbum sacratum, ut macte, magis aucte.” etc.; so Serv. ad Verg. A. 1, 704:Flammis adolere penates, i. e. colere, sed adolere est proprie augere. In sacris autem, κατ’ εὐφημισμόν, adolere per bonum omen dicitur, nam in aris non adolentur aliqua, sed cremantur,”) and ad E. 8, 65: “Adole: incende, sed κατ’ εὐφημισμὸν dicitur; nam adole est auge” (not used in Cic.): sanguine conspergunt aras adolentque altaria donis, cover the altar with gifts, Lucr. 4, 1237: castis adolet dum altaria taedis, Verg. A. 7, 71: verbenasque adole pingues et mascula tura, id. E. 8, 65 (on which Serv. l. l.): flammis adolere penates, id. A. 1, 704: viscera tauri, Ov. F. 3, 803; 1, 276: focos, Stat. Th. 1, 514: cruore captivo adolere aras, to sprinkle the altars with the blood of captives, Tac. A. 14, 30: precibus et igne puro altaria adolentur, id. H. 2, 3: adolere honores, to honor the gods by offered gifts: Junoni Argivae jussos adolemus honores, Verg. A. 3, 547: nullos aris adoleret honores, Ov. M. 8, 741.
  2. II. In later Lat., in gen., to burn, consume by fire: ut leves stipulae demptis adolentur aristis, Ov. M. 4, 192: id (corpus) igne adoleatur, Col. 12, 31: ut Aeneida, quam nondum satis elimāsset, adolerent, Gell. 17, 10: quas (prunas) gravi frigore adoleri multas jusserat, Eutr. 10, 9.

ăd-ŏlesco, ēvi (rare ui, Varr. ap. Prisc. 872 P.; adolēsse sync. for adolevisse, Ov. H. 6, 11), ultum, 3, v. inch. [1. adoleo], to grow up, to grow (of everything capable of increase in magnitude).

  1. I. In gen.
    1. A. Lit., of men, animals, plants; seasons, passions, etc.; but esp. of age: postquam adolevit ad eam aetatem, uti, etc., Plaut. Cas. prol. 47: ubi robustis adolevit viribus aetas, Lucr. 3, 450; cf. 4, 1035; 2, 1123: adultum robur, id. 2, 1131; 5, 798: postquam adoluerit haec juventus, Varr. ap. Prisc. p. 872 P.: qui adoleverit, Cic. N. D. 1, 35: viriditas herbescens, quae sensim adolescit, id. Sen. 15, 51: ter senos proles adoleverat annos, Ov. F. 3, 59: adolescere ramos cernat, id. M. 4, 376: adolēsse segetes, id. H. 6, 11: simul atque adoleverit aetas, Hor. S. 1, 9, 34: cum matura adoleverit aetas, Verg. A. 12, 438.
      Hence, transf. from age to the person, to grow up, come to maturity, mature: adulta virgo, Liv. 26, 50 al.: arundines non sine imbre adolescunt, Plin. 9, 16, 23, § 56: in amplitudinem, id. 12, 1, 3, § 7: in crassitudinem, id. 13, 7, 15, § 58; so 16, 34, 62, § 151; 8, 14, 14, § 36 al.: ac dum prima novis adolescit frondibus aetas, Verg. G. 2, 362: quoad capillus adolesceret, Gell. 17, 9.
    2. B. Fig., to grow, increase, augment, to become greater: cupiditas agendi adolescit una cum aetatibus, Cic. Fin. 5, 20: ratio cum adolevit, id. Leg. 1, 7: ingenium brevi adolevit, Sall. J. 63, 3: postquam res publica adolevit, id. C. 51, 40; id. J. 2: quantum superbiae socordiaeque Vitellio adoleverit, Tac. H. 2, 73: Cremona numero colonorum, adolevit, id. ib. 3, 34: ver adolescit, advances, id. A. 13, 36; 2, 50: caepe revirescit, decedente luna, inarescit adolescente, Gell. 20, 8.
  2. II. Esp., in sacrificial lang., to be kindled, to burn (cf. 1. adoleo): Panchaeis adolescunt ignibus arae, Verg. G. 4, 379.
    Hence, ădŏlescens, entis, v. adules-.—ădultus, a, um, P. a., grown up, adult.
    1. A. Lit.
      1. 1. Of living beings: Ab his ipsis (virginibus), cum jam essent adultae, Cic. Tusc. 5, 20, 58; so, virgo, id. Brut. 96, 330; Liv. 26, 50; Hor. C. 3, 2, 8 al.; cf.: adultae aetate virgines, Suet. Aug. 69: pueri, Quint. 2, 2, 3: liberi, Suet. Tib. 10: filius, id. Claud. 39: catuli, Plin. 9, 8, 7, § 22: locustae, id. 11, 29, 35, § 105: fetus (apum), Verg. G. 4, 162.
        Comp.: (hirundinum) pullorum adultiores, Plin. 10, 33, 49, § 92.
      2. 2. Of things (concrete and abstract): vitium propagine, Hor. Epod. 2, 9: crinis, Stat. S. 2, 122: lanugo, Amm. 16, 12 al.: aetas, Lucr. 2, 1123; Cic. Verr. 2, 3, 68, § 160: aestas, advanced, Tac. A. 2, 23: autumnus, id. ib. 11. 31: nox, id. H. 3, 23.
    2. B. Fig., grown, matured, adult: populus adultus jam paene et pubes, Cic. Rep. 2, 11; so, qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt, id. Brut. 7, 27; cf.: nascenti adhuc (eloquentiae) nec satis adultae, Tac. Or. 25: res nondum adultae, Liv. 2, 1, 6: pestis rei publicae (of Catiline), Cic. Cat. 1, 12, 30: auctoritas nondum adulta, Tac. A. 1, 46: conjuratio, id. ib. 15, 73; cf.: incipiens adhuc et necdum adulta seditio, id. H. 1, 31 al.