Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

ap-prŏpinquo (adp-, Baiter, Weissenb.; app-, Kayser), āvi, ātum, 1, v. n., to come near, draw nigh to, to approach.

  1. I. Of place.
        1. a. With ad: ad summam aquam adpropinquare, Cic. Fin. 4, 23, 64: ad portam, Auct. B. Hisp. 3; so id. ib. 2 al.: ad juga montium adpropinquare, Liv. 40, 58.
        2. b. With dat.: finibus Bellovacorum adpropinquare, Caes. B. G. 2, 10 fin.: munitionibus, id. ib. 7, 82: cum ejusmodi locis esset adpropinquatum, id. B. C. 1, 79 (in id. B. G. 4, 10, and Auct. B. Hisp. 5, the readings vary between the dat. and acc.): moenibus, Flor. 1, 13, 8: castris, Suet. Galb. 10 fin. al.
          Trop.: illi poena, nobis libertas appropinquat, Cic. Phil. 4, 4 fin.: catulus ille, qui jam adpropinquat, ut videat, is near seeing, will soon see, id. Fin. 3, 14, 48: Erant centuriones, qui jam primis ordinibus adpropinquarent, were near obtaining the first rank, Caes. B. G. 5, 44.
  2. II. Of time: jamque hiems adpropinquabat, Caes. B. C. 3, 9: cum dies comitiorum adpropinquaret, Liv. 3, 34, 7; 5, 39, 8 al.: tempus, Suet. Dom. 14 al.: tuus adventus adpropinquat, Cic. Fam. 2, 6: rei maturitas, id. ad Q. Fr. 3, 8 al.