Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

vŏluptārĭus (post-class. collat. form vŏluptŭārĭus, Capitol. Ver. 2; Mart. Cap. 2, § 144; Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 92), a, um, adj. [voluptas], of or belonging to pleasure or enjoyment, pleasant, agreeable, delightful; devoted to pleasure, sensual, voluptuous: quamquam Stoici communi nomine corporis et animi ἡδονὴν appellant, ego malo laetitiam appellare quasi gestientis animi elationem voluptariam, Cic. Fin. 3, 10, 35: res (with amoenae), Plaut. Mil. 3, 1, 45: locus, id. Poen. 3, 2, 25: possessiones, Cic. Att. 12, 25, 1: gustatus, qui est sensus ex omnibus maxime voluptarius, susceptible of enjoyment, id. de Or. 3, 25, 99: Epicurus, homo, ut scis, voluptarius, a man devoted to pleasure, a voluptuary, id. Tusc. 2, 7, 18: homines, id. Fin. 5, 25, 74: quem mollem, quem voluptarium dicimus, id. Tusc. 5, 31, 88; Plaut. Rud. prol. 54.
As subst.: voluptarii atque potatores maximi, Plaut. Men. 2, 1, 34; cf.: voluptaria, delicata, mollis disciplina, Cic. Fin. 1, 11, 37: disputationes, concerning sensual enjoyment, id. de Or. 3, 17, 62: secta, Sen. Ot. Sap. 7, 3.
* Adv.: vŏluptārĭē, voluptuously: transactis paucis noctibus, App. M. 3, p. 138.