Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

scĕlestē, adv., v. scelestus fin.

scĕlestus, a, um, adj. [scelus; like funestus, from funus], wicked, villanous, infamous, accursed, abominable; knavish, roguish; and subst., a wicked person, a knave, rogue, scoundrel, miscreant (freq. ante-class. in Plaut. and Ter.; after the class. per. sceleratus is more freq.; by Cic. not used of persons).

  1. I. Lit., of persons: ego sum malus, Ego sum sacer, scelestus, Plaut. Bacch. 4, 6, 14: eheu, scelestus galeam in navi perdidi, id. Rud. 3, 5, 22: perjuravisti, sceleste, id. Ps. 1, 3, 120 sq.: o scelestum atque audacem hominem! Ter. Eun. 4, 4, 41; Plaut. Most. 3, 1, 36; id. Merc. 1, 90; id. Ps. 3, 2, 103 et saep.; Ter. Heaut. 5, 2, 17; id. Ad. 2, 1, 5; id. Eun. 1, 1, 26 al.; Sall. C. 51, 32; 52, 15; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 2, 4, 17; 3, 2, 31; 3, 11, 39; id. Epod. 7, 1.
    Comp., Plaut. Aul. 3, 2, 5; id. Cist. 4, 1, 8; id. Bacch. 2, 3, 22 al.
    Sup., Plaut. Am. 2, 1, 2.
    As a term of reproach or abuse: sceleste, scelesta, etc., you knave! you wretch! sceleste. Plaut. Ps. 1, 3, 120; 1, 3. 126; Ter. And. 4, 4, 51; id Eun. 4, 4, 1; id. Heaut. 2, 3, 71: scelesta, Plaut. As. 1, 2, 23; id. Most. 1, 3, 26; Ter. Eun. 5, 1, 1; 5, 1, 16: scelesti, Plaut. Men. 5, 7, 28; cf. sup.: scelestissime, audes mihi praedicare id? you arrant rogue! id. Am. 2, 1, 11.
    Of things: scelestum ac nefarium facinus, Cic. Rosc. Am. 13, 37: res scelesta, atrox, nefaria, id. ib. 22, 62: numquam quidquam facinus feci pejus neque scelestius, Plaut. Men. 3, 1, 2: scelesto facinori scelestiorem sermonem addidit, Liv. 5, 27: scelestae hae sunt aedes, impia est habitatio, Plaut. Most. 2, 2, 73: scelestior cena, id. Rud. 2, 6, 24: lingua, id. Am. 2, 1, 7: facta, id. Mil. 3, 1, 139: ser-vitus, id. Curc. 1, 1, 40: vacuam domum scelestis nuptiis fecisse, Sall. C. 15, 2: servitium, id. H. Fragm. 3, 61, 9 Dietsch: malitia, Phaedr. 2, 4, 5.
  2. II. Transf., in Plaut. for sceleratus (B. 2.), baleful, calamitous, unlucky, unfortunate: scelestiorem ego annum argento faenori Numquam ullum vidi, Plaut. Most. 3, 1, 1: me (vidisti) adeo scelestum, qui, etc., id. Rud. 4, 4, 123; id. Cas. 3, 5, 34: ne ego sum miser, Scelestus, id. Most. 3, 1, 36; id. Capt. 3, 5, 104; id. As. 5, 2, 6; id. Rud. 3, 5, 22; id. Men. 3, 1, 2; id. Cist. 4, 2, 17; cf. scelesta, vae te! Cat. 8, 15 Ellis ad loc.
    Adv.: scĕlestē (acc. to. I.), wickedly, viciously, impiously, abominably, detestably: sceleste atque impie facere, Liv. 24, 25: parta bona, Plaut. Rud. 2, 6, 22: insimulare, Vell. 2, 60, 3: exercere arma, Val. Max. 5, 1, 3.
    Comp.: interit pudor, Aug. Ep. 202.
    Humorously: tu sceleste suspi-caris, ego ἀφελῶς scripsi, roguishly, Cic. Att. 6, 1, 8.