Lewis & Short

Parsing inflected forms may not always work as expected. If the following does not give the correct word, try Latin Words or Perseus.

flāmĭnĭa, ae, v. 1. flaminius, II. A.

1. flāmĭnĭus, a, um, adj. [1. flamen], of or belonging to a flamen.

  1. I. Adj.: flaminia aedes domus flaminis Dialis, Paul. ex Fest. p. 89, 10 Müll.; so, ex domo flaminia, id. s. v. ignem, p. 106, 4 Müll.; cf. in the foll.: flaminius camillus puer dicebatur ingenuus patrimes et matrimes, qui flamini Diali ad sacrificia praeministrabat, Paul. ex Fest. p. 93, 2 sq. Müll.: flaminius lictor est, qui flamini Diali sacrorum causa praesto est, id. ib.
  2. II. Subst.
    1. A. flāmĭnĭa, ae, f.
      1. 1. the dwelling of the flamen Dialis: ignem e flaminia, id est flaminis Dialis domo, nisi sacrum efferri jus non est, Gell. 10, 15, 7.
      2. 2. A young priestess who attended on the wife of the flamen Dialis: flaminia dicebatur sacerdotula, quae flaminicae Diali praeministrabat, Paul. ex Fest. p. 93, 6 Müll. (but perh., from the preceding words of Festus, we are to supply the word camilla, and to read flaminia camilla, like flaminius camillus; cf. Müll. ad loc.).
    2. B. flămĭnĭum, ii, n., the office or dignity of flamen, Cic. Phil. 13, 19, 41; Liv. 26, 23, 8; Tac. A. 4, 16; Massur. Sabin. ap. Gell. 10, 15, 22.

2. Flāmĭnĭus, a,

  1. I. the name of a Roman gens. So C. Flaminius Nepos, who, when censor, A.U.C. 534, built a circus and constructed a road, and, when consul, was overcome and slain by Hannibal at the lake of Trasimenus, Liv. 22, 4 sq.; Cic. Inv. 2, 17, 52; id. Div. 1, 35, 77; id. N. D. 2, 3, 8; id. Brut. 14, 57; Nep. Hann. 4, 3.
  2. II. Derivv.
    1. A. Flāmĭnĭus, a, um, adj., of or belonging to a Flaminius, Flaminian: ea omnia in pratis Flaminiis acta, quem nunc Circum Flaminium appellant, Liv. 3, 54, 15; cf. id. 3, 63, 7; Cic. Att. 1, 14, 1; id. Sest. 14, 33 al.; Mart. 12, 74, 2; cf. Becker’s Antiq. 1, p. 604; 608 and 667 sq.; 2, 1, p. 361: via, leading from Rome to Ariminum, Cic. Phil. 12, 9, 22; id. Att. 1, 1, 2.
    2. B. As subst.: Flāmĭnĭa, ae, sc. via, Mart. 8, 75, 2; along it stood many tombs; hence: quorum Flaminia tegitur cinis atque Latina, Juv. 1, 171.
    3. C. Flāmĭnĭānus, a, um, adj., Flaminian: ostentu, Cic. Div. 2, 31, 67.