Lewis & Short

2. cŏmĭtātus, ūs, m. [comes].

  1. I. An escort, an attending multitude, a train, retinue (in sing. and plur.).
    1. A. In gen. (class.): qui cum uxore veheretur in raedā muliebri et delicato ancillarum puerorumque comitatu, Cic. Mil. 10, 28: magno comitatu ingredi, id. Cat. 3, 2, 6: comitatum optimorum civium desero, id. Att. 8, 3, 2: praedonis improbissimi societas atque comitatus, id. Verr. 2, 5, 21, § 54; id. Fam. 6, 19, 1: Pompeius comitatu equitum triginta ad mare pervenit, Caes. B. C. 3, 96; Quint. 1, 2, 5; 7, 2, 45: iter modico comitatu ingressus est, Suet. Caes. 31; id. Aug. 98 et saep.; Verg. A. 12, 336.
      1. * 2. Transf., of animals: multo ceterarum volucrum comitatu, Tac. A. 6, 28.
      2. 3. Of abstr. objects: pruna hordearia appellata a comitatu frugis ejus, i. e. because they ripen at the same time, Plin. 15, 13, 12, § 41; so, virgultorum, id. 17, 23, 35, § 211: quid tanto virtutum comitatu (opus est) si? etc., Cic. Fin. 2, 34, 111; id. Par. 2, 1, 16: utriusque causae, Plin. 18, 29, 69, § 283: ferre impetum vitiorum, tam magno comitatu venientium, Sen. Ep. 7, 6.
    2. B. In partic., in the time of the empire, an imperial escort, retinue, court, suite, Tac. H. 2, 65; Plin. Pan. 20, 3; Dig. 49, 16, 13; Aus. Ep. 17; Symm. Ep. 8, 9; Aug. Ep. 129: Osthanes exornatus comitatu Alexandri, honored with the right of attendance upon Alexander, Plin. 30, 1, 2, § 8; cf.: deici congressu et comitatu, Tac. A. 13, 46.
  2. II. A company (without the accessory idea of attendance), a band, troop, crowd, swarm: litterae, quaecumque erant in eo comitatu, etc., Cic. Cat. 3, 3, 6; Caes. B. C. 1, 48; 1, 51; 1, 54; Sall. C. 45, 1; Liv. 28, 22, 4; Suet. Tib. 6 al.