Lewis & Short

2. vestītus, ūs, m. [vestio], clothing, clothes, dress, apparel, raiment, attire, vesture.

  1. I. Lit.: hoc cum vestitu, Enn. ap. Non. p. 537, 28 (Trag. v. 373 Vahl.): immutabilis, Plaut. Ep. 4, 2, 8: muliebris, Cic. Att. 1, 13, 3; id. Rosc. Am. 49, 144: obsoletior, id. Agr. 2, 5, 13; id. Quint. 15, 49; Caes. B. G. 4, 1; 7, 88; Liv. 29, 17, 11: mutare vestitum = mutare vestem, to put on mourning garments, to put on mourning, Cic. Sest. 14, 32; id. Q. Fr. 2, 3, 1; id. Att. 3, 15, 5; cf. on the contrary: redire ad suum vestitum, to resume one’s ordinary clothing, to lay off mourning, id. Sest. 14, 32: vestitu (dat.) nimio indulges, Ter. Ad. 1, 1, 38.
    Abstr.: me saturum servire apud te sumptu et vestitu tuo, i. e. with the clothing that you give, Plaut. Capt. 2, 2, 72.
    1. B. Transf., of inanim. things, covering, etc.: adde huc liquores perlucidos amnium, riparum vestitus viridissimos, Cic. N. D. 2, 39, 98: densissimi montium, id. ib. 2, 64, 161.
  2. * II. Trop.: orationis, Cic. Brut. 95, 327.