Lewis & Short

arreptīcĭus (adr-) or -tĭus (adr-), a, um, adj. [arreptus], seized in mind, inspired (in eccl. Lat.).

  1. I. In bon. part.: ut sis dux in domo Domini super omnem virum arreptitium et prophetantem, Vulg. Jer. 29, 26.
  2. II. In mal. part., raving, delirious, Aug. Civ. Dei, 2, 4 al.