Lewis & Short

2. oscŭlo, āre, v. a. (old collat. form of osculor), to kiss: osculavi caput, Titin. ap. Non. 476, 32: osculato tuo capite, App. M. 2, p. 117, 23: genua sibi osculari patiebantur, Capitol. Max. Juv. 2, § 7.