Lewis & Short

lintĕum, i, n. [linum], a linen cloth.

  1. I. Lit.: linteum cape atque exterge tibi manus, Plaut. Most. 1, 3, 110: uncto linteo, id. Bacch. 3, 3, 42: linteum extersui, id. Curc. 4, 4, 22: merces linteis et vitro delatae, Cic. Rab. Post. 14, 40: succinctus linteo, Suet. Calig. 26: sucus linteo colatus, Plin. 25, 13, 103, § 164: sella, linteisque lorisque, Mart. 2, 57, 6: lintea componit, Juv. 3, 263.
  2. II. Transf.
    1. A. Linen: Tarquinienses (polliciti sunt) lintea in vela, Liv. 28, 45.
    2. B. A sail: certum est dare lintea retro, Verg. A. 3, 686: non tibi sunt integra lintea, Hor. C. 1, 14, 9: Zephyri veniant in lintea pleni, Ov. Am. 2, 11, 41.
    3. C. A girdle: ut qui quaerere velit, nudus quaerat, linteo cinctus, lancem habens, Gai. Inst. 3, § 192; cf. also licium.
    4. D. A curtain, used as a sign: inscripta lintea, Juv. 8, 168.
    5. E. Stuff, cloth, other than linen, Plin. 12, 10, 21, § 38 sq.